Euforia dhe besa, për të parë ëndrra syhapur

30 Tetor 2016 - 08:30      

Binak (Ali) Kelmendi u lind në Llabjan të Pejës më 1 tetor 1950. Gjimnazin e mbaroi në Pejë, ndërsa studimet universitare, Gjuhë dhe Letërsi Franceze, në Prishtinë.

Punoi gazetar, komentues, reporter, redaktor mbi 20 vjet në “Rilindja”, deri në mbyllje të saj në vitin 1990, në rubrikën e Politikës së Jashtme, shkruan sot “Koha Ditore”. Ka raportuar nga ngjarje të shumta ndërkombëtare në Evropë, Afrikë dhe Azi.

Katër vjet, 1992 -1996, ishte redaktor përgjegjës i “Rilindjes” që u botua në Perëndim, Zvicër. Në vitin 1998 u zgjodh kryeredaktor i gazetës “Bujku”, e cila, pasi iu rikthye emri “Rilindja” u botua në Prishtinë nga 22 shkurti 1999 deri në fillimin e bombardimeve të NATO -s kundër Serbisë, më 24 mars 1999.

Më 2 prill 1999 u deportua jashtë Kosovës. Nga Bllaca shkoi në Korçë e në Tiranë e pastaj në Strasburg, ku qëndroi deri në dhjetorin e vitin 1999. Nga 1999 deri në prillin e vitit 2011 punoi në gazetën “Zëri”. Aktualisht punon në Koha.net.

Ka botuar librat: “Rozafa” (tregime, Rilindja 1990, Prishtinë ), “Vezët e vdekjes”, (roman, Dukagjini, 2001, Pejë), “Ofelia e Dukagjinit” (tregime, Rozafa, 2004, Prishtinë), “Guri i Vashës”, (roman, Botimet KOHA, Prishtinë, 2012), “Portat e Pejës” (roman, Botimet KOHA, 2015). Ky roman në vitin 2014 mori çmimin “Rexhai Surroi” për romanin më të mirë të vitit.

Ka përkthyer nga frëngjishtja: “Mirëdita pikëllim”, Françoise Sagan, “Dashnori”, Marguerite Duras, “Ilirja”, Flora Dosan, “Hajni dhe qentë”, Nagib Mahfuz, “Kosova-rrëfime për ndërtimin e një shteti”, grup autorësh francezë, etj.(Botimet KOHA, 2015). Ka bashkëpërkthyer: “Akrobatët”, Kostas Valetas, “Figurat”, Gérard Genette. Në vitin 1999 në Strasbourg është përfshirë si krijues nga Kosova në revistën letrare “Mieteleuropa” me tregimin “Formula alkimike”.

Kelmendi është personazhi i kësaj jave që rrëfehet në rubrikën e përjavshme “7 Shkronjat” në “E diela e Koha Ditore”.

Arka. Të gjithë e kemi nga një Arkë. Do të thosha të Noes. Arkë origjinale. Që e mbajmë në kokë ose në shpinë. Virtuale. Me qëllim që të ruajmë ose t’i konservojmë speciet tona mendore e imagjinare.

Pasi të tjerat, të të tjerëve, nuk na pëlqejnë. Këtë arkë, sikur arkat e tjera, e mendoj katrore, pa sirtar. Dhe në të aq shpesh vetë i gjuajmë pa ndonjë sistemim gjësendet tona, edhe ato mendore. Këto na përcjellin gjithë jetën dhe kështu e humbim përgjithmonë çelësin e saj... (më gjerësisht lexoni sot në “E Diela me Koha Ditore”)

Gazetën Koha Ditore mund ta lexoni edhe online. Këtu mund të gjeni sqarimin se si mund të abonoheni.

© KOHA. Të gjitha të drejtat janë të rezervuara.