10 Dhjetor 2016 - 15:36
Ai synon zëvendësimin e raportit të padronit me robin me një njohje të ndërsjellë barazie.
Nacionalisti është më shumë i preokupuar me njohjen dhe dinjitetin se sa me rritjen ekonomike, shkruan Sabri Kiçmari në numrin e sotëm të Kohës Ditore”, në pjesën e tretë të recensionit mbi librin e Francis Fukuyamas “Fundi i historisë dhe njeriu i fundit”. Historia njerëzore fillon me betejën e përgjakshme të individit për njohje dhe prestigj të pastër.
Edhe konflikti ndërkombëtar fillon me luftën për njohje në mes të shteteve. Lufta për njohje e Republikës së Kosovës e argumenton saktësinë e këtij konstatimi të Fukuyamas. Sistemi ekzistues i shtetit nuk do të shpërbëhet në shtetin universal homogjen, siç e pretendojnë idealistët. Kombi do të vazhdojë të mbetet poli qendror i identifikimit.
Fukuyama nuk e dallon nacionalizmin nga patriotizmi. Dinjiteti që sugjeron patriotizmi është universal, kombëtar e njerëzor, kurse nacionalizmi e njeh vetëm të drejtën e bashkësisë së tij kombëtare ose etnike. Nacionalizmi sjell deri te konflikti potencial me kombet e tjera, të cilat kërkojnë po ashtu njohjen e dinjitetit të tyre, kurse patriotizmi synon respektin e ndërsjellë në mes të kombeve. (Artikullin e plotë mund ta lexoni në numrin e sotëm të Kohës Ditore)
© KOHA. Të gjitha të drejtat janë të rezervuara.
17 Shkurt 2017 - 00:15
16 Shkurt 2017 - 23:49
16 Shkurt 2017 - 23:41
16 Shkurt 2017 - 23:18
16 Shkurt 2017 - 23:17
Ec me kohën...